■ Έπειτα από ένα τριήμερο στη Θεσσαλονίκη, παίρνoυμε χωρίς αιδώ πίσω όσα γράφαμε προσφάτως περί μεταφοράς της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου. Πού να βρεις τέτοιους μεζέδες στην Αθήνα;
■ Αποκλείεται επίσης να βρεις τόσους ανθρώπους του βιβλίου μαζεμένους στο ίδιο φαγάδικο, χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση. Παράδειγμα; Παρασκευή βράδυ, στο εστιατόριο όπου υποδεχόταν το περιοδικό Highlights τους συμμετέχοντες στο συνέδριό του, συνυπήρχαν διακριτικά, κατά σειρά που τους εντοπίσαμε: Ολόκληρο το team των Ελληνικών Γραμμάτων, Νίκος Τσουβαλάς, Γιάννης Καραχάλιος, Ελένη Κεχαγιόγλου, κ.ά.· η Ελένη Μπούρα του Κέδρου, τετ-α-τετ με τη συγγραφέα (της) Σοφία Νικολαΐδου· ένα τραπέζι με στελέχη και συγγραφείς του Καστανιώτη (στη γωνία).
■ Λίγο μετά αφίχθη ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Μπακουνάκης παρέα με κάποιον φτηστός ο Piérre Assouline, και που πολύ πιθανόν ήταν αυτός. Νωρίτερα είχε εμφανισθεί ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, συγγραφέας και πρώην διευθυντής σύνταξης του Highlights, ενώ από νωρίτερα ήταν εκεί κι ο διευθυντής του «Διαβάζω» Γιάννης Μπασκόζος.
■ Ζητάμε συγγνώμη που καταφεύγουμε οψίμως στο κοσμικό ρεπορτάζ: Απλώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τις αναφορές στην ίδια την έκθεση.
■ Και δεν εννοώ την διοργάνωση καθαυτή, που υπήρξε και φέτος άψογη, αλλά αυτό που λέμε… περιεχόμενο. Ειδικότερα ορισμένες εκδηλώσεις νέων συγγραφέων με παλιότερους που τους πατρονάρουν, συχνά υποτιμώντας τους. Χάχανα, ακκισμοί, γενικολογίες, ατμόσφαιρα παρεούλας. Ενώ από το κοινό, ευπώλητες πεζογράφοι που έχουν επενδύσει στη λεγόμενη «ροζ προβληματική» έπαιρναν το λόγο διαμαρτυρόμενες γιατί οι κριτικοί τις… αγνοούν.
■ «Με αγνοούν οι Κούρτοβικ και οι Χατζηβασιλείου», που έγραφε κι ο μακαρίτης Θανάσης Κωσταβάρας, με χιούμορ βέβαια εκείνος…
■ Στο πάνελ, όλα αυτά τους φαίνονταν φυσιολογικά. Άλλωστε, οι περισσότεροι νεοσυγγραφείς ζηλεύουν τις ευπώλητες κυρίες. Πίσω έχει η αχλαδόσχημη συγγραφέας την ουρά, σχολίασε γνωστός για τη σκωπτικότητά του (παλαιο)συγγραφέας.
■ Εμείς πάντως φύγαμε από τις περισσότερες εκδηλώσεις με την ουρά στα σκέλια.
■ Κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση η παλιότερη νουβέλα (1988) της Μάρως Δούκα «Οι λεύκες ασάλευτες» (Πατάκης). Πέρα από τον υπέροχο τίτλο, που σε καλεί να τον ξεκλειδώσεις, η Δούκα δείχνει πώς μπορεί κανείς να χειρίζεται σύνθετες αφηγηματικές τεχνικές χωρίς το αποτέλεσμα να φαντάζει στραμπουληγμένο ή δύστροπο. Προς ανακάλυψη.
■ Ομοίως, σε νέα επιμέλεια και έκδοση κυκλοφόρησε «Ο βίος του Ισμαλήν Φερέκ Πασά» (Καστανιώτης) της Ρέας Γαλανάκη, κατά γενική παραδοχή ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.
■ Η επιτροπή βραβείων του περιοδικού «Διαβάζω» έκρινε ότι το μυθιστόρημα του Στρατή Χαβιαρά «Πορφυρό και μαύρο νήμα» (Κέδρος), ένα από τα καλύτερα της περσινής χρονιάς κατά τη γνώμη μας, δεν θα έπρεπε να διαγωνιστεί διότι γράφτηκε στα αγγλικά και μεταφράστηκε στα ελληνικά (όχι από τον συγγραφέα).
■ Η επιτροπή για το καλύτερο μεταφρασμένο μυθιστόρημα του περιοδικού «(δε)κατα», με παρόμοιο φανταζόμαστε σκεπτικό, ενέταξε το βιβλίο στη μεγάλη του λίστα. Πρόσφατα, το βιβλίο «κόπηκε» από την τελική μικρή λίστα, επειδή, μαθαίνουμε, θεωρήθηκε μάλλον παράδοξο να βραβευτεί ένας Έλληνας στην κατηγορία καλύτερο «ξένο μυθιστόρημα».
■ Στρατή, δεν χωράς πουθενά…
■ (Τίτλοι τέλους): «Λείπουμε / λόγω έλλειψης χρόνου / λόγω έλλειψης χώρου. / Λόγω πύκνωσης αισθημάτων / γι’ αυτό που λείπει.» (Παναγιώτης Κερασίδης, «Λείπουμε», εκδόσεις Γαβριηλίδης)
Υ.Γ. Δυστυχώς, τελικά στη Θεσσαλονίκη ΔΕΝ διαψευσθήκαμε. Η προσέλευση του κοινού ήταν φέτος ακόμη πιο απογοητευτική. Κάτι η ζέστη, κάτι αυτά που λέγαμε, μονάχα λίγες ώρες το Σάββατο κι άλλες λίγες την Κυριακή είχες την αίσθηση ότι η έκθεση δονούταν.
(δημοσιεύτηκε στον ΕΤ.Κ στις 08.6.2008)
■ Αποκλείεται επίσης να βρεις τόσους ανθρώπους του βιβλίου μαζεμένους στο ίδιο φαγάδικο, χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση. Παράδειγμα; Παρασκευή βράδυ, στο εστιατόριο όπου υποδεχόταν το περιοδικό Highlights τους συμμετέχοντες στο συνέδριό του, συνυπήρχαν διακριτικά, κατά σειρά που τους εντοπίσαμε: Ολόκληρο το team των Ελληνικών Γραμμάτων, Νίκος Τσουβαλάς, Γιάννης Καραχάλιος, Ελένη Κεχαγιόγλου, κ.ά.· η Ελένη Μπούρα του Κέδρου, τετ-α-τετ με τη συγγραφέα (της) Σοφία Νικολαΐδου· ένα τραπέζι με στελέχη και συγγραφείς του Καστανιώτη (στη γωνία).
■ Λίγο μετά αφίχθη ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Μπακουνάκης παρέα με κάποιον φτηστός ο Piérre Assouline, και που πολύ πιθανόν ήταν αυτός. Νωρίτερα είχε εμφανισθεί ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, συγγραφέας και πρώην διευθυντής σύνταξης του Highlights, ενώ από νωρίτερα ήταν εκεί κι ο διευθυντής του «Διαβάζω» Γιάννης Μπασκόζος.
■ Ζητάμε συγγνώμη που καταφεύγουμε οψίμως στο κοσμικό ρεπορτάζ: Απλώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τις αναφορές στην ίδια την έκθεση.
■ Και δεν εννοώ την διοργάνωση καθαυτή, που υπήρξε και φέτος άψογη, αλλά αυτό που λέμε… περιεχόμενο. Ειδικότερα ορισμένες εκδηλώσεις νέων συγγραφέων με παλιότερους που τους πατρονάρουν, συχνά υποτιμώντας τους. Χάχανα, ακκισμοί, γενικολογίες, ατμόσφαιρα παρεούλας. Ενώ από το κοινό, ευπώλητες πεζογράφοι που έχουν επενδύσει στη λεγόμενη «ροζ προβληματική» έπαιρναν το λόγο διαμαρτυρόμενες γιατί οι κριτικοί τις… αγνοούν.
■ «Με αγνοούν οι Κούρτοβικ και οι Χατζηβασιλείου», που έγραφε κι ο μακαρίτης Θανάσης Κωσταβάρας, με χιούμορ βέβαια εκείνος…
■ Στο πάνελ, όλα αυτά τους φαίνονταν φυσιολογικά. Άλλωστε, οι περισσότεροι νεοσυγγραφείς ζηλεύουν τις ευπώλητες κυρίες. Πίσω έχει η αχλαδόσχημη συγγραφέας την ουρά, σχολίασε γνωστός για τη σκωπτικότητά του (παλαιο)συγγραφέας.
■ Εμείς πάντως φύγαμε από τις περισσότερες εκδηλώσεις με την ουρά στα σκέλια.
■ Κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση η παλιότερη νουβέλα (1988) της Μάρως Δούκα «Οι λεύκες ασάλευτες» (Πατάκης). Πέρα από τον υπέροχο τίτλο, που σε καλεί να τον ξεκλειδώσεις, η Δούκα δείχνει πώς μπορεί κανείς να χειρίζεται σύνθετες αφηγηματικές τεχνικές χωρίς το αποτέλεσμα να φαντάζει στραμπουληγμένο ή δύστροπο. Προς ανακάλυψη.
■ Ομοίως, σε νέα επιμέλεια και έκδοση κυκλοφόρησε «Ο βίος του Ισμαλήν Φερέκ Πασά» (Καστανιώτης) της Ρέας Γαλανάκη, κατά γενική παραδοχή ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.
■ Η επιτροπή βραβείων του περιοδικού «Διαβάζω» έκρινε ότι το μυθιστόρημα του Στρατή Χαβιαρά «Πορφυρό και μαύρο νήμα» (Κέδρος), ένα από τα καλύτερα της περσινής χρονιάς κατά τη γνώμη μας, δεν θα έπρεπε να διαγωνιστεί διότι γράφτηκε στα αγγλικά και μεταφράστηκε στα ελληνικά (όχι από τον συγγραφέα).
■ Η επιτροπή για το καλύτερο μεταφρασμένο μυθιστόρημα του περιοδικού «(δε)κατα», με παρόμοιο φανταζόμαστε σκεπτικό, ενέταξε το βιβλίο στη μεγάλη του λίστα. Πρόσφατα, το βιβλίο «κόπηκε» από την τελική μικρή λίστα, επειδή, μαθαίνουμε, θεωρήθηκε μάλλον παράδοξο να βραβευτεί ένας Έλληνας στην κατηγορία καλύτερο «ξένο μυθιστόρημα».
■ Στρατή, δεν χωράς πουθενά…
■ (Τίτλοι τέλους): «Λείπουμε / λόγω έλλειψης χρόνου / λόγω έλλειψης χώρου. / Λόγω πύκνωσης αισθημάτων / γι’ αυτό που λείπει.» (Παναγιώτης Κερασίδης, «Λείπουμε», εκδόσεις Γαβριηλίδης)
Υ.Γ. Δυστυχώς, τελικά στη Θεσσαλονίκη ΔΕΝ διαψευσθήκαμε. Η προσέλευση του κοινού ήταν φέτος ακόμη πιο απογοητευτική. Κάτι η ζέστη, κάτι αυτά που λέγαμε, μονάχα λίγες ώρες το Σάββατο κι άλλες λίγες την Κυριακή είχες την αίσθηση ότι η έκθεση δονούταν.
(δημοσιεύτηκε στον ΕΤ.Κ στις 08.6.2008)
