20/8/08

Σπύρος Λαμπρίδης, "Οι δράκοι"

Η δεκαετία του ’40, με το έπος της Αντίστασης, μα κυρίως με τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που ακολούθησε, συνεχίζει να στοιχειώνει ακόμη και σήμερα τη συνείδηση και την ψυχή πολλών, αν κρίνουμε από το πλήθος των σχετικών βιβλίων, ιστορικών ή μυθοπλασίας, που βλέπουν κάθε χρόνο το φως της δημοσιότητας. Ενδεικτικά, από το χώρο της πεζογραφίας, την τελευταία μόλις δεκαετία είχαμε την «Ορθοκωστά» του Θανάση Βαλτινού, που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντεγκλήσεις για τον τρόπο που χειρίστηκε ο συγγραφέας το υλικό από μαρτυρίες και ντοκουμέντα. Πρόσφατα, επίσης, ο Μάνος Ελευθερίου επέστρεψε στα χρόνια εκείνα, εστιάζοντας στα Δεκεμβριανά και τη δράση της κομμουνιστικής ΟΠΛΑ, με αφορμή την εκτέλεση της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στην ίδια περίοδο, στα Δεκεμβριανά και στα όσα ακολούθησαν, έστησε τον καμβά του και ο Νίκος Δαββέτας στο «Λευκή πετσέτα στο ρινγκ», ενώ το εμφύλιο τραύμα που δεν έχει κλείσει διατρέχει ολόκληρη τη «Μανία με την Ανοιξη» του Αρη Μαραγκόπουλου. Στα χρόνια του εμφυλίου, στο λεγόμενο Δεύτερο Αντάρτικο, επιστρέφει και ο διπλωμάτης, νυν αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, Σπύρος Λαμπρίδης.

(Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ)