■ Εξαιρετική η πρωτοβουλία του διευθυντή της Νέας Εστίας Σταύρου Ζουμπουλάκη να δημοσιεύσει τον –περίφημο ήδη– λόγο που εκφώνησε ο Μπαράκ Ομπάμα στις 18 Μαρτίου του 2008 στη Φιλαδέλφεια με τίτλο «Μια τελειότερη ένωση», σε μετάφραση Θανάση Ντανίλωφ. Πρόκειται για μια από τις μεστότερες και ταυτόχρονα πιο συγκινητικές ομιλίες του με θέμα τη φυλετική ταυτότητα. Και μπράβο στον Νίκο Μπακουνάκη στο Βήμα της προηγούμενης Κυριακής που εξήρε τη σημασία της μετάφρασής του. Ως γνωστόν, τα γραπτά μένουν.
■ Πύκνωσαν τελευταία οι απώλειες στο λογοτεχνικό χώρο: Μετά την αγαπημένη φίλη πεζογράφο Νένη Ευθυμιάδη ακολούθησε ο ποιητής Σταύρος Βαβούρης –πλήρης ημερών, στα 83 του χρόνια–, ενώ ο κύκλος έκλεισε (προσωρινά, αλίμονο) με το θάνατο του πολυβραβευμένου (μόλις 63χρονου) πεζογράφου μας Τάσου Χατζητάτση.
■ Επιθυμία της Νένης ήταν η σωρός της να καεί στο Παρίσι, πράγμα που ανάγκασε τους οικείους της –κατοίκους μιας χώρας αυτάρεσκα καθυστερημένης και μισαλλόδοξης– να τη «φυγαδεύσουν» άρον άρον. Το γεγονός μας έκανε να αναρωτηθούμε: Δεν θα πρέπει επιτέλους να λυθεί και πρακτικά αυτή η εκκρεμότητα;
■ Τις προάλλες, ακούγαμε, Κυριακή πρωί στο κανάλι της εκκλησίας (γνωστό και ως «δημόσια τηλεόραση»), έναν ακόμη μητροπολίτη, που ζήλεψε τη δόξα του μακαριστού, να εξαπολύει μύδρους κατά της καύσης των νεκρών.
■ Προς Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: Μήπως η δική σας αποχή από το «γυαλί» εκλαμβάνεται ως πεδίον (τηλεοπτικής) δόξης λαμπρόν από κάποιους ναρκισσευόμενους;
■ Προς υπεύθυνους προγραμματισμού της δημόσιας τηλεόρασης: Είναι απαραίτητο κάθε Κυριακή να μας υποβάλλετε στο παπαδίστικο κήρυγμα; Πού θέλετε να μας πείσετε ότι βρισκόμαστε; Στο Ιράν; Εκτός κι αν πιστεύετε στα σοβαρά εκεί στην Αγία Παρασκευή ότι για την οικονομική κρίση που μαστίζει το πλανήτη και τη χώρα μας η απάντηση θα ήταν κάνα... ευχέλαιο.
■ Να αφαιρεθεί το όνομά του από τη λίστα των υποψηφίων για το Βραβείο Αναγνωστών ζήτησε ο Παύλος Μάτεσις. Δεν γνωρίζουμε αν το αίτημά του συνοδεύτηκε από κάποια αιτιολόγηση, αλλά όλο και κάπου πάει το μυαλό μας.
■ Για να είμαστε δίκαιοι: Βραβεία παρόμοιας λογικής υπάρχουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν το επινόησε η Κατρίν Βελισσάρη. Το σκεπτικό πίσω από αυτά είναι η κινητοποίηση του αναγνωστικού κοινού, με ευρύτερο στόχο την ενίσχυση της αναγνωσιμότητας.
■ Από την άλλη: Ανεβαίνει πράγματι το κύρος της λογοτεχνίας και την ανάγνωσης μέσα από γιουροβιζιονικού τύπου θεσμούς, στο όνομα της «συμμετοχής» και των sms; Νταβαντούρι να γίνεται και... γαία πυρί μειχθήτω;
■ Εν κατακλείδι: Δεν είμαστε προγραμματικά αντίθετοι με βραβεία που εκφράζουν τα γούστα και τις προκαταλήψεις των αναγνωστών, αντί για τα γούστα και τις προκαταλήψεις των «ειδικών». Λέμε όμως τα εξής απλά: Πρώτον, οι αναγνώστες εκφράζονται επιλέγοντας ποιο βιβλίο θα αγοράσουν, και οι προτιμήσεις τους αποτυπώνονται, grosso mondo, στις λίστες με τα ευπώλητα. Δεύτερον, το ΕΚΕΒΙ δεν έχει ως σκοπό την ενίσχυση της ανάγνωσης, γενικά κι αόριστα, αλλά την ενίσχυση της «χρήσιμης ανάγνωσης». Και μην πάει η κουβέντα τώρα στο τι είναι τάχα καλό και ποιοτικό, και το πόσο σχετικά είναι αυτά τα πράγματα.... Υπάρχει άνθρωπος του χώρου που διαφωνεί ότι εννιά στα δέκα βιβλία πεζογραφίας που κυκλοφορούν στη χώρα μας είναι «σκουπίδια»; Δηλαδή, βιβλία χωρίς καμιά βαθύτερη στόχευση, που απλώς αναπαράγουν στερεότυπα και ανοησίες προερχόμενα από την τηλεοπτική (ανθυπο)πραγματικότητα;
■ Πύκνωσαν τελευταία οι απώλειες στο λογοτεχνικό χώρο: Μετά την αγαπημένη φίλη πεζογράφο Νένη Ευθυμιάδη ακολούθησε ο ποιητής Σταύρος Βαβούρης –πλήρης ημερών, στα 83 του χρόνια–, ενώ ο κύκλος έκλεισε (προσωρινά, αλίμονο) με το θάνατο του πολυβραβευμένου (μόλις 63χρονου) πεζογράφου μας Τάσου Χατζητάτση.
■ Επιθυμία της Νένης ήταν η σωρός της να καεί στο Παρίσι, πράγμα που ανάγκασε τους οικείους της –κατοίκους μιας χώρας αυτάρεσκα καθυστερημένης και μισαλλόδοξης– να τη «φυγαδεύσουν» άρον άρον. Το γεγονός μας έκανε να αναρωτηθούμε: Δεν θα πρέπει επιτέλους να λυθεί και πρακτικά αυτή η εκκρεμότητα;
■ Τις προάλλες, ακούγαμε, Κυριακή πρωί στο κανάλι της εκκλησίας (γνωστό και ως «δημόσια τηλεόραση»), έναν ακόμη μητροπολίτη, που ζήλεψε τη δόξα του μακαριστού, να εξαπολύει μύδρους κατά της καύσης των νεκρών.
■ Προς Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: Μήπως η δική σας αποχή από το «γυαλί» εκλαμβάνεται ως πεδίον (τηλεοπτικής) δόξης λαμπρόν από κάποιους ναρκισσευόμενους;
■ Προς υπεύθυνους προγραμματισμού της δημόσιας τηλεόρασης: Είναι απαραίτητο κάθε Κυριακή να μας υποβάλλετε στο παπαδίστικο κήρυγμα; Πού θέλετε να μας πείσετε ότι βρισκόμαστε; Στο Ιράν; Εκτός κι αν πιστεύετε στα σοβαρά εκεί στην Αγία Παρασκευή ότι για την οικονομική κρίση που μαστίζει το πλανήτη και τη χώρα μας η απάντηση θα ήταν κάνα... ευχέλαιο.
■ Να αφαιρεθεί το όνομά του από τη λίστα των υποψηφίων για το Βραβείο Αναγνωστών ζήτησε ο Παύλος Μάτεσις. Δεν γνωρίζουμε αν το αίτημά του συνοδεύτηκε από κάποια αιτιολόγηση, αλλά όλο και κάπου πάει το μυαλό μας.
■ Για να είμαστε δίκαιοι: Βραβεία παρόμοιας λογικής υπάρχουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν το επινόησε η Κατρίν Βελισσάρη. Το σκεπτικό πίσω από αυτά είναι η κινητοποίηση του αναγνωστικού κοινού, με ευρύτερο στόχο την ενίσχυση της αναγνωσιμότητας.
■ Από την άλλη: Ανεβαίνει πράγματι το κύρος της λογοτεχνίας και την ανάγνωσης μέσα από γιουροβιζιονικού τύπου θεσμούς, στο όνομα της «συμμετοχής» και των sms; Νταβαντούρι να γίνεται και... γαία πυρί μειχθήτω;
■ Εν κατακλείδι: Δεν είμαστε προγραμματικά αντίθετοι με βραβεία που εκφράζουν τα γούστα και τις προκαταλήψεις των αναγνωστών, αντί για τα γούστα και τις προκαταλήψεις των «ειδικών». Λέμε όμως τα εξής απλά: Πρώτον, οι αναγνώστες εκφράζονται επιλέγοντας ποιο βιβλίο θα αγοράσουν, και οι προτιμήσεις τους αποτυπώνονται, grosso mondo, στις λίστες με τα ευπώλητα. Δεύτερον, το ΕΚΕΒΙ δεν έχει ως σκοπό την ενίσχυση της ανάγνωσης, γενικά κι αόριστα, αλλά την ενίσχυση της «χρήσιμης ανάγνωσης». Και μην πάει η κουβέντα τώρα στο τι είναι τάχα καλό και ποιοτικό, και το πόσο σχετικά είναι αυτά τα πράγματα.... Υπάρχει άνθρωπος του χώρου που διαφωνεί ότι εννιά στα δέκα βιβλία πεζογραφίας που κυκλοφορούν στη χώρα μας είναι «σκουπίδια»; Δηλαδή, βιβλία χωρίς καμιά βαθύτερη στόχευση, που απλώς αναπαράγουν στερεότυπα και ανοησίες προερχόμενα από την τηλεοπτική (ανθυπο)πραγματικότητα;
