25/5/08

Το στοίχημα μιας Διεθνούς Έκθεσης

■ Είναι το μεγαλύτερο γεγονός στο χώρο του βιβλίου στη χώρα μας: Η Διεθνής Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ανοίγει την Πέμπτη για 5η φορά τις πύλες της για να υποδεχτεί συγγραφείς, εκδότες και ατζέντηδες από πολλές χώρες, αλλά και το βιβλιόφιλο κοινό. Εξυπνα διαμορφωμένα περίπτερα, πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, πολιτισμένη ατμόσφαιρα.
■ Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι φέτος θα είναι διαφορετικά. Πόσω μάλλον που τιμώμενη χώρα είναι η Γαλλία, πρώτη πατρίδα της διευθύντριας του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.
■ Αν όμως και πάλι, και παρά τη μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία που "τρέχει" παράλληλα, οι Θεσσαλονικείς τη σνομπάρουν, η Κατρίν Βελισσάρη θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά την περίπτωση της μεταφοράς της Εκθεσης στην Αθήνα.
■ Με το ζόρι παντρειά γίνεται;
■ Δυστυχώς, η λεγόμενη συμπρωτεύουσα φαίνεται να έχει επιλέξει για τον εαυτό της το ρόλο της γκρινιάρας επαρχιώτισσας – "τιμωρώντας" έτσι τους πολλούς πολίτες της που σκέφτονται διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το ρόλο τής επιφυλάσσουν οι διάφοροι αρχοντοχωριάτες που πιστεύουν ότι ο πολιτισμός εξαντλείται στους ετήσιους χορούς της ποντιακής κοινότητας.


■ Στην Αθήνα έχουμε άλλου τύπου προβλήματα. Δυσαρεστημένοι είναι οι μεγάλοι εκδότες με αυτά που έβγαλε η κάλπη των βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω". Φέτος, τα κουκιά ευνόησαν τους "μικρούς", σε βαθμό που φούντωσαν οι θεωρίες συνωμοσίας.
■ Ειδικότερα για τον "Γαβριηλίδη", συγγραφέας του οποίου τιμήθηκε με το βραβείο Μυθιστορήματος, φημολογείται ότι κερνούσε μεζέδες την επιτροπή βραβείων στο γνωστό… εκμαυλιστήριο πεζοδρόμιο της οδού Μαυρομιχάλη.
■ Ενώ για την Πόπη Γκανά, των εκδόσεων "Μελάνι", που "έφυγε" με το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη, οι φήμες μιλάνε για ταψιά με ηπειρώτικες πίτες (οι συνταγές είναι από την πεθερά της, μητέρα του ποιητή Μιχάλη Γκανά) που πήγαν σε σπίτια της Πλάκας και του Κολωνακίου, όπου -ως γνωστόν- κατοικούν πολλά μέλη κριτικών επιτροπών.
■ Κι οι συγγραφείς, θα πείτε, τι λένε για όλα αυτά; Οι περισσότεροι σφυρίζουν αδιάφορα. Κι όσο πιο μποέμ και υπεράνω δείχνουν τόσο πιο αδιάφορα σφυρίζουν! Αλλωστε, "στημένα" είναι πάντοτε τα βραβεία που παίρνουν οι άλλοι.
■ "Ο κύριος Ταυ ξυπνάει κάθε μέρα μέσα σ’ έναν άλλον άνθρωπο / Γι’ αυτό σηκώνεται πολύ νωρίς / Πριν ξημερώσει. / Ανεβαίνει με κόπο τα σκαλοπάτια των στιγμών και πηγαίνει στο μπάνιο. / Εκεί αρχίζει να αφαιρεί τα λέπια της νύχτας" (Κατερίνα Ηλιοπούλου, "Ο κύριος Ταυ", εκδόσεις Μελάνι, Βραβείο "Διαβάζω" Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη).

(δημοσιεύτηκε στον ΕΤ.Κ στις 25.5.2008)