■ Βρεθήκαμε το σαββατοκύριακο στη Σκόπελο, στο δεύτερο «Θερινό ηλιοστάσιο», ένα τριήμερο αφιερωμένο στην ποίηση που διοργανώνεται από την πολιτιστική εταιρεία «Διαδρομές» και υποστηρίζεται από πλήθος φορείς και ανθρώπους του νησιού.
■ Ποιήματά τους διάβασαν οι Μαριγώ Αλεξοπούλου, Αγγελος Καλογερόπουλος, Μαριέττα Καραγιάννη, Βασίλης Παπάς, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Δήμητρα Χριστοδούλου, Γιώργος Χρονάς, ο ρώσος Αντόν Νεστέροφ και η τουρκοκύπρια Νεσέ Γιασίν. Εισήγηση για την νεοελληνίστρια Ιρίνα Κοβαλέβα, που «έφυγε» πέρυσι, και στην οποία ήταν αφιερωμένη η φετινή συνάντηση, έκανε η ελληνίστρια και μεταφράστρια Αννα Νοβοχάτκο. Ποιήματά του αλλά και ποιήματα που έχει μεταφράσει διάβασε εκτάκτως ο ποιητής, συνεργάτης των εκδόσεων «Διαγώνιος» και σύζυγος της Μαριέττας Καραγιάννη, Κάρολος Τσίζεκ.
■ Στην αυλή της Παναγίας της Λιβαδιώτισσας, στην πιο αισθαντική στιγμή της συνάντησης, έκανε την εισήγησή του ο νεοελληνιστής καθηγητής του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Ζακ Μπουσάρ, εκθέτοντας τη μεταφραστική «τακτική» του απέναντι στον Εμπειρίκο. Η περίφημη «ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου» έδωσε λαβές για σπαρταριστά σχόλια από τον ίδιο αλλά και από το κοινό.
■ «Τι χρειάζονται οι ποιητές σε χαλεπούς καιρούς;» Το περίφημο –και πάντοτε επίκαιρο, φαίνεται– ερώτημα του Χέλντερλιν αποτέλεσε το έναυσμα για την ομιλία της κριτικού λογοτεχνίας Τιτίκας Δημητρούλια που ακολούθησε.
■ Με κάποιο τρόπο οι ίδιες οι εκδηλώσεις, τόσο οι αναγνώσεις όσο και οι πιο θεωρητικές εισηγήσεις, σε συνδυασμό με τους χώρους, την ατμόσφαιρα, τον απογευματινό ήλιο, τη φύση, ήταν η απάντηση στο ερώτημα. Συγκίνηση, αίσθηση μυσταγωγίας, αρώματα του νησιού ανάκατα με λέξεις και ήχους, πάθος για ιδέες και συναισθήματα, όλα αυτά δικαιώνονται τη στιγμή που συμβαίνουν, κι ας βούιζε ποδοσφαιρικά η κυρίαρχη πραγματικότητα στις τηλεοράσεις.
■ Από την άλλη: Πότε δεν ήταν «χαλεποί» οι καιροί; Ίσα ίσα που σήμερα, όπως τόνισε η Τιτίκα Δημητρούλια, περνάμε μια περίοδο ιδιαίτερης άνθησης της νεοελληνικής ποίησης, τόσο ποιοτική όσο και ποσοτική. Το διαδίκτυο, οι νέοι τρόποι κοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται ότι ευνοούν τις ανταλλαγές, δημιουργούν δυνατότητες που η μικρή ποιητική κοινότητα δεν είχε στο παρελθόν φανταστεί. Κόμβοι στο διαδίκτυο, περιοδικά, συνέδρια μαρτυρούν μια κινητικότητα που, ακόμη κι αν δεν μεταφράζεται σε «νούμερα», δημιουργούν ένα υπόγειο πλην ισχυρό ρεύμα.
■ Κι ευτυχώς, από μια άποψη: Φαντάζεται κανείς τα τηλεοπτικά δελτία να ξεκινούν με την αναγγελία της κυκλοφορίας της νέας συλλογής της Κικής Δημουλά και στη συνέχεια να καταπιάνονται με τις «τελευταίες εξελίξεις» σχετικά με τη δολοφονία Σεργιανόπουλου; Ποια ποίηση θα επιζούσε τέτοιας μεταχείρισης;
(Δημοσιεύτηκε στον ΕΤΚ στις 29.6.08
■ Ποιήματά τους διάβασαν οι Μαριγώ Αλεξοπούλου, Αγγελος Καλογερόπουλος, Μαριέττα Καραγιάννη, Βασίλης Παπάς, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Δήμητρα Χριστοδούλου, Γιώργος Χρονάς, ο ρώσος Αντόν Νεστέροφ και η τουρκοκύπρια Νεσέ Γιασίν. Εισήγηση για την νεοελληνίστρια Ιρίνα Κοβαλέβα, που «έφυγε» πέρυσι, και στην οποία ήταν αφιερωμένη η φετινή συνάντηση, έκανε η ελληνίστρια και μεταφράστρια Αννα Νοβοχάτκο. Ποιήματά του αλλά και ποιήματα που έχει μεταφράσει διάβασε εκτάκτως ο ποιητής, συνεργάτης των εκδόσεων «Διαγώνιος» και σύζυγος της Μαριέττας Καραγιάννη, Κάρολος Τσίζεκ.
■ Στην αυλή της Παναγίας της Λιβαδιώτισσας, στην πιο αισθαντική στιγμή της συνάντησης, έκανε την εισήγησή του ο νεοελληνιστής καθηγητής του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Ζακ Μπουσάρ, εκθέτοντας τη μεταφραστική «τακτική» του απέναντι στον Εμπειρίκο. Η περίφημη «ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου» έδωσε λαβές για σπαρταριστά σχόλια από τον ίδιο αλλά και από το κοινό.
■ «Τι χρειάζονται οι ποιητές σε χαλεπούς καιρούς;» Το περίφημο –και πάντοτε επίκαιρο, φαίνεται– ερώτημα του Χέλντερλιν αποτέλεσε το έναυσμα για την ομιλία της κριτικού λογοτεχνίας Τιτίκας Δημητρούλια που ακολούθησε.
■ Με κάποιο τρόπο οι ίδιες οι εκδηλώσεις, τόσο οι αναγνώσεις όσο και οι πιο θεωρητικές εισηγήσεις, σε συνδυασμό με τους χώρους, την ατμόσφαιρα, τον απογευματινό ήλιο, τη φύση, ήταν η απάντηση στο ερώτημα. Συγκίνηση, αίσθηση μυσταγωγίας, αρώματα του νησιού ανάκατα με λέξεις και ήχους, πάθος για ιδέες και συναισθήματα, όλα αυτά δικαιώνονται τη στιγμή που συμβαίνουν, κι ας βούιζε ποδοσφαιρικά η κυρίαρχη πραγματικότητα στις τηλεοράσεις.
■ Από την άλλη: Πότε δεν ήταν «χαλεποί» οι καιροί; Ίσα ίσα που σήμερα, όπως τόνισε η Τιτίκα Δημητρούλια, περνάμε μια περίοδο ιδιαίτερης άνθησης της νεοελληνικής ποίησης, τόσο ποιοτική όσο και ποσοτική. Το διαδίκτυο, οι νέοι τρόποι κοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται ότι ευνοούν τις ανταλλαγές, δημιουργούν δυνατότητες που η μικρή ποιητική κοινότητα δεν είχε στο παρελθόν φανταστεί. Κόμβοι στο διαδίκτυο, περιοδικά, συνέδρια μαρτυρούν μια κινητικότητα που, ακόμη κι αν δεν μεταφράζεται σε «νούμερα», δημιουργούν ένα υπόγειο πλην ισχυρό ρεύμα.
■ Κι ευτυχώς, από μια άποψη: Φαντάζεται κανείς τα τηλεοπτικά δελτία να ξεκινούν με την αναγγελία της κυκλοφορίας της νέας συλλογής της Κικής Δημουλά και στη συνέχεια να καταπιάνονται με τις «τελευταίες εξελίξεις» σχετικά με τη δολοφονία Σεργιανόπουλου; Ποια ποίηση θα επιζούσε τέτοιας μεταχείρισης;
(Δημοσιεύτηκε στον ΕΤΚ στις 29.6.08
