■ Αφού ««έκαψε το νυφικό» της, κι όση συγγραφική αξιοπιστία της είχε απομείνει, η Παυλίνα Νάσιουτζικ έβαλε ξανά πλώρη για τον εκδοτικό οίκο που την ανέδειξε («Μελάνι»). Στο βιβλίο της «Τόση λίγη αλήθεια» που μόλις κυκλοφόρησε διαπραγματεύεται την σκοτεινή ιστορία φονικού στην οποία ενεπλάκη ο πατέρας της Θανάσης Νάσιουτζικ. Για την οποία, όπως θα θυμάστε, έχει χυθεί πολύ... μελάνι.
■ Οι εκδότες αγαπούν τους κριτικούς, αλλά όχι την κριτική – είναι πια κοινός τόπος. Κι όταν εκνευρίζονται μαζί της –κάθε φορά που νομίζουν ότι θίγονται, δηλαδή– «τιμωρούν» το έντυπο που τη φιλοξενεί. Με ποιο τρόπο; Ο συνηθέστερος είναι να «κόβουν» τη διαφήμιση. Αλλά ούτε κι ο «άτακτος» κριτικός μένει αλώβητος: Σβήνουν το όνομα του από τη λίστα εκείνων που καλούν σε γεύματα και δεξιώσεις, σταματούν να του στέλνουν τα υπεράνω κριτικής βιβλία τους.
■ Στη συνέχεια, βέβαια, διαδίδουν ότι εκείνος τους έχει «αποκλείσει» από τις σελίδες του, τη στήλη του, την εκπομπή του, κ.λπ. Τίμια πράγματα…
■ Νέα μετάφραση του «Άμλετ» με την υπογραφή του Παύλου Μάτεσι θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τις εκδόσεις «Τόπος». Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο θα κυκλοφορήσει ένας ακόμη Άμλετ, αυστραλού συγγραφέα, για εφήβους. Ο πρίγκιπας της Δανιμαρκίας συνεχίζει να τροφοδοτεί, ποικιλοτρόπως, το συλλογικό μας ασυνείδητο.
■ Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου μυθιστορήματος της βραβευμένης με Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας Ελένης Λαδιά «Ταραντούλα», ο συντάκτης του (η ίδια η συγγραφέας;), αφού υμνεί ποικιλοτρόπως το βιβλίο, καταλήγει: «Πρωτότυπο, καθώς κανένας άλλος μυθιστοριογράφος (δική μας η υπογράμμιση) δεν καταπιάστηκε ως τώρα με το τι σημαίνει πρακτικά μια αληθινά “αιρετική” προσέγγιση του βίου». Μήπως υπερβάλλουμε λιγάκι;
■ Θα τα γνωρίζετε βέβαια ήδη, αξίζει ωστόσο να τα υπενθυμίσουμε (προς γνώσιν και συμμόρφωσιν): Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος στον Γιώργο Λεονάρδο για το καλοπουλημένο ιστορικό μυθιστόρημά του «Ο τελευταίος Παλαιολόγος» (Λιβάνης). Βραβείο Αναγνωστών (που πατρονάρεται επίσης από κρατικό φορέα, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) καλύτερου μυθιστορήματος, στον Δημήτρη Μπουραντά για το ιδιαίτερα καλοπουλημένο βιβλίο του «Όλα σου τα έμαθα μα ξέχασα μια λέξη» (Πατάκης).
■ Διαβάζοντας βραβευμένα μυθιστορήματα... ξεχνιέσαι.
■ Με πρωτοβουλία του ηλεκτρονικού περιοδικού «e-poema» 28 νέοι και παλιότεροι ποιητές συγκέντρωσαν ποιήματά τους «[…] μια ελάχιστη αντίδραση στα τρέχοντα γεγονότα, ένα αντίδοτο στην κατάθλιψη, την απαξίωση και την αίσθηση υποχώρησης των πάντων, σε πολιτιστικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.»
■ Ιδού ένα οκτάστιχο, από το ποίημα «Το χτύπημα» του Νάνου Βαλαωρίτη, αφιερωμένο εξαιρετικά (από εμάς) σε όλους όσοι αισθάνονται τόσο βέβαιοι για το «δίκιο» τους ώστε να εξουσιοδοτούν εαυτούς να επιλέγουν τι θα γίνει παρανάλωμα και τι όχι.
■ «Βγήκαμε στις λεωφόρους / σε πορείες διαμαρτυρίας / με συνθήματα αυτοδυναμίας / για την κοσμοθεωρία μας / Πέσαμε άδικα μαχόμενοι / χτυπημένοι κατακέφαλα / από σύγκρουση μετωπική / με εγχειρίδιο ιστορίας.»
■ Λίγες μέρες πριν, η Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Η κοινωνική αναταραχή που ακολούθησε με αφορμή τον άδικο χαμό ενός εφήβου είναι μία βίαιη διαμαρτυρία οφειλόμενη, μεταξύ άλλων αιτίων, στη συσσωρευμένη οργή μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας εναντίον μιας κουλτούρας της διαφθοράς και της ατιμωρησίας και τη διαπιστούμενη ανεπάρκεια θεσμών και φορέων ενός κράτους δικαίου.«
■ »Ωστόσο, η Εταιρεία Συγγραφέων πιστεύει ότι η βία, αστυνομική, ατομική, ομαδική, απ’ όπου κι αν προέρχεται, καταργεί την κοινωνία των πολιτών και τη συνύπαρξη των διαφορετικών απόψεων. Η πολιτεία, ως εγγυητής των αξιών της δημοκρατίας, οφείλει να προστατεύει τους πολίτες, την περιουσία τους και πάνω απ’ όλα το δικαίωμά τους να σκέφτονται και να υπάρχουν ελεύθερα.»
■ Οι εκδότες αγαπούν τους κριτικούς, αλλά όχι την κριτική – είναι πια κοινός τόπος. Κι όταν εκνευρίζονται μαζί της –κάθε φορά που νομίζουν ότι θίγονται, δηλαδή– «τιμωρούν» το έντυπο που τη φιλοξενεί. Με ποιο τρόπο; Ο συνηθέστερος είναι να «κόβουν» τη διαφήμιση. Αλλά ούτε κι ο «άτακτος» κριτικός μένει αλώβητος: Σβήνουν το όνομα του από τη λίστα εκείνων που καλούν σε γεύματα και δεξιώσεις, σταματούν να του στέλνουν τα υπεράνω κριτικής βιβλία τους.
■ Στη συνέχεια, βέβαια, διαδίδουν ότι εκείνος τους έχει «αποκλείσει» από τις σελίδες του, τη στήλη του, την εκπομπή του, κ.λπ. Τίμια πράγματα…
■ Νέα μετάφραση του «Άμλετ» με την υπογραφή του Παύλου Μάτεσι θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τις εκδόσεις «Τόπος». Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο θα κυκλοφορήσει ένας ακόμη Άμλετ, αυστραλού συγγραφέα, για εφήβους. Ο πρίγκιπας της Δανιμαρκίας συνεχίζει να τροφοδοτεί, ποικιλοτρόπως, το συλλογικό μας ασυνείδητο.
■ Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου μυθιστορήματος της βραβευμένης με Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας Ελένης Λαδιά «Ταραντούλα», ο συντάκτης του (η ίδια η συγγραφέας;), αφού υμνεί ποικιλοτρόπως το βιβλίο, καταλήγει: «Πρωτότυπο, καθώς κανένας άλλος μυθιστοριογράφος (δική μας η υπογράμμιση) δεν καταπιάστηκε ως τώρα με το τι σημαίνει πρακτικά μια αληθινά “αιρετική” προσέγγιση του βίου». Μήπως υπερβάλλουμε λιγάκι;
■ Θα τα γνωρίζετε βέβαια ήδη, αξίζει ωστόσο να τα υπενθυμίσουμε (προς γνώσιν και συμμόρφωσιν): Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος στον Γιώργο Λεονάρδο για το καλοπουλημένο ιστορικό μυθιστόρημά του «Ο τελευταίος Παλαιολόγος» (Λιβάνης). Βραβείο Αναγνωστών (που πατρονάρεται επίσης από κρατικό φορέα, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) καλύτερου μυθιστορήματος, στον Δημήτρη Μπουραντά για το ιδιαίτερα καλοπουλημένο βιβλίο του «Όλα σου τα έμαθα μα ξέχασα μια λέξη» (Πατάκης).
■ Διαβάζοντας βραβευμένα μυθιστορήματα... ξεχνιέσαι.
■ Με πρωτοβουλία του ηλεκτρονικού περιοδικού «e-poema» 28 νέοι και παλιότεροι ποιητές συγκέντρωσαν ποιήματά τους «[…] μια ελάχιστη αντίδραση στα τρέχοντα γεγονότα, ένα αντίδοτο στην κατάθλιψη, την απαξίωση και την αίσθηση υποχώρησης των πάντων, σε πολιτιστικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.»
■ Ιδού ένα οκτάστιχο, από το ποίημα «Το χτύπημα» του Νάνου Βαλαωρίτη, αφιερωμένο εξαιρετικά (από εμάς) σε όλους όσοι αισθάνονται τόσο βέβαιοι για το «δίκιο» τους ώστε να εξουσιοδοτούν εαυτούς να επιλέγουν τι θα γίνει παρανάλωμα και τι όχι.
■ «Βγήκαμε στις λεωφόρους / σε πορείες διαμαρτυρίας / με συνθήματα αυτοδυναμίας / για την κοσμοθεωρία μας / Πέσαμε άδικα μαχόμενοι / χτυπημένοι κατακέφαλα / από σύγκρουση μετωπική / με εγχειρίδιο ιστορίας.»
■ Λίγες μέρες πριν, η Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Η κοινωνική αναταραχή που ακολούθησε με αφορμή τον άδικο χαμό ενός εφήβου είναι μία βίαιη διαμαρτυρία οφειλόμενη, μεταξύ άλλων αιτίων, στη συσσωρευμένη οργή μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας εναντίον μιας κουλτούρας της διαφθοράς και της ατιμωρησίας και τη διαπιστούμενη ανεπάρκεια θεσμών και φορέων ενός κράτους δικαίου.«
■ »Ωστόσο, η Εταιρεία Συγγραφέων πιστεύει ότι η βία, αστυνομική, ατομική, ομαδική, απ’ όπου κι αν προέρχεται, καταργεί την κοινωνία των πολιτών και τη συνύπαρξη των διαφορετικών απόψεων. Η πολιτεία, ως εγγυητής των αξιών της δημοκρατίας, οφείλει να προστατεύει τους πολίτες, την περιουσία τους και πάνω απ’ όλα το δικαίωμά τους να σκέφτονται και να υπάρχουν ελεύθερα.»
